ANNE OLMAK!

En güzel duygu diyebiliriz aslında en azından benim için öyle.Hamile olduğumu ilk önce evde yaptığım testle öğrendim sonrasında yakın bir arkadaşımla kan testi yaptırdım.İlk bebeğimi kalp atışlarını duymaya gittiğimizde gebeliğin sonlanmış olduğunu öğreneli beş ay geçmişti biraz sürpriz oldu benim için.Çok güzel bir sürpriz.Yaşadığım kürtaj sonrası psikolojik bunalım sonrası her şey yoluna girmeye başlamıştı hayat yeniden bize gülen yüzünü gösterdi.Eşim benden fazla çocuk sahibi olmayı istiyordu aslında ben ona göre cesaret edemiyordum.Başta çok zor günler geçirdik ilk bebeğimi kaybettiğim için daha temkinli olmalıydım her konuda ilaçlar iğneler hamileliğimin başından bu yana ve doğuma kadar aslında kan iğnesi kullanmaya devam edeceğim.Kollarımdaki morluklar bazen moralimi bozsa da iğneler canımı acıtsa da bebeğim için her şeye değer diyorum.Onun geleceği günü sabırsızlıkla bekliyorum.Kollarıma ilk alışımı kokusunu teninin rengi kime benzeyeceği her şey biran önce olsun istiyorum.Şu anda doğuma 97 günümüz kaldı yani şafak 97 diyebiliriz.Son zamanlarda hareketleri net bir şekilde hissedebiliyorum oynuyor dönüyor hatta vuruyor.Az hareket etmeme rağmen bebeğim bir hayli hareketli doktorum önce düşük tehlikesi sonra erken doğum nedeniyle yürüyüşü yasakladı hatta birçok şey yasak hareketlerim çok kısıtlı bütün gün evdeyim dedim ya zor bir hamilelik geçiriyorum.Hayat tüm zorluklara rağmen çok güzel umarım sizin içinde öyle olur.